...coś wspaniałego...

Dzisiaj spotkalo mnie coś wspaniaego... jedna z najpiękniejszych  rzeczy jaki mogą się przydarzyć kobiecie(nastolatce). Pewien chlopak z mojej klasy, którego nawet jeszcze dobrze nie znam, i z którym jeszcze malo rozmawialam, podszedl do mnie i patrząc mi prosto w oczy powiedzial mi wiele cudownych  rzyczy (nawet nie wiem od czego zacząć). Na przerwie nie mialam ochoty z nikim rozmawiać i usiadlam sobie na parapecie. Po kilku minutach podszed do mnie M. i powiedzial mi, że jestem wspaniala:-) , i że będzie sobie szukal teraz dziewczyny tylko takiej jak ja. Mówil, że obserwowal mnie od kilku tygodni i kogoś takiego jak ja w swoim życiu nie spotkal. Nie bylo to bynajmniej wyznanie milosne, ale wyliczyl szereg moich zalet i na pierwszym miejscu postawi to, że zawsze wszystkim pomagam i  troszczę się o nich. Po tym mnie już zatkalo!!! Ale reszta była jeszcze lepsza. Nigdy bym nie pomyślala, że ktoś może mnie tak postrzegać. Wiem nigdy nie bylam idealem, ale zawsze mialam dużo przyjaciól. Teraz wystarczy, że sobie to przypomne i nie mogę się tym nacieszyć... Nigdy mi się coś takiego nie przydarzylo... Nigdy jesze nikt nie powiedzial mi na raz tyle wspanialych i „budujących” psychicznie rzeczy! Jedyne co mnie zasmucilo to to, że na końcu powiedzial, że i tak wie, że nigdy bym nie chciala chodzić z kimś takim jak on ... No i niestety miał rację, przykro mi, że tak jest ale nie ma żadnego powodu aby było inaczej...:-))))))))))))))